Thumbsucker

Her zaman gün, bir şekilde ben istediklerimi yapamadan, saatlere sığdıramadan bitecek. Ve her zaman bir yerlerde bir yalnızlık, bir de yanlışlık olacak. Hiçbir zaman nihai iyileşme olmayacak. Her zaman sorular olacak, kendim hakkında bile. Hayatımı bir ödev gibi kürsüde sunamayacağım hiçbir zaman; hiç bitmeyecek çünkü. Tamamlanıp anlaşılmayacak.

İyileştirin beni dedim hep, bende bir yanlışlık var. Meğerse herkeste varmış o yanlışlık ve becermek birşeyleri, düzelmek değil onlarla yaşamakmış.

Resim hiç güzel durmuyor değil mi? Ama işte o kadar gerçek. Çünkü hiç bitmeyecek, tamamlanıp anlaşılmayacak.

Little Children

Bu film diyordur ki belki de, çocuk yapmak büyük sorumluluk. Kendi çocukluğunuzun bittiğinden emin olmanız lazım, yeni bir hayatı başlatacak ve de devam ettirecek kadar tamamladınız mı kendinizinkini? Başka birini mükkemmel bulabilecek kadar sevdiniz mi kendinizi? Çünkü şimdi, bütün karar cümlelerinizin gizli öznesi bir parçanız var, büyürken sizin yaptıklarınızın etkisini, illa ki, yanında taşıyan.
Aile bağlarından bahsediyor bu film, evet; ama yanlızca sorumluluk kelimesinin çerçevesi içinde. Birden bire içinde bulmuşsanız da kendinizi, "geçmişinizi değiştiremezsiniz ama geleceğiniz sizin elinizde". Ve eğer bir aile kelimesinin harflerinden birini oluşturuyorsanız, o gelecek bütün kelimenin geleceği. Bir çocuk gibi, kendi şekerinizi, yalnız kendi şekerinizi isteyemezsiniz. Büyümeniz gerek, artık ağlayamazsınız komşunun çocuğunun şekerleri için.

Bu filmin büyümemiş çocukları ise, cevapları kabul etmeyen, 'e bu da böyle işte' cümlelerini anlamayan ve hep neden daha fazlasını alamayacağını soran çocuklar. Sokak lambası, sinekleri çektiği gibi çekebiliyor onları.
Kimin büyümesi gerektiği bize düşmez elbette. Kime 'vazgeç sorularından' diyebiliriz ki. Bir çocuk hep sorar; neden?
Fakat burda bunu tartışmıyoruz biz. Bizim çocuklarımız büyümeliler, şimdi evdeki çocuk onlar değiller çünkü. Bunun bilincinde olmaları gerektikleri, bu filmde kocaman puntolarla yazdığımız. Bu kesin. Bu arkaplanda.
Şimdi, sadece, ortalığı güzelce temizleyecek birini bulmamız gerekiyor.

Brad'in, ayrılık mektubunu komidine hiç bırakmaması, cebinde saklaması, erkek olduğu için veya sevmediği için değil (sevmek kelime haliyle tartışmalı ya da. kandırdığı için değil diyelim). Sadece, asıl neyi aradığını ve neyden kaçtığını biliyor o. Merdivenler var atlaması gereken, sadece bir kez. Ondan sonra barışabilir geleceği ile, ondan sonra verebilir kendini kelimenin diğer harflerine.
Onu suçlayamayız bunun için, sorularını bir taneye indirebildiği için. Ya da, onu da sonunda cevaplayabildiği için. Ortalığı temizleyecek olan o değil.
Tesadüf mü peki, evde onu bekleyen güzel bir karısı olanın ve fedakarlık yapmak “zorunda” olmayanın Brad olması? Tek bir sorusu vardı Brad’in; cevaplandı. Sarah’nın ise, daha tam cümlelere bile dökemediği soruları var, bir türlü elde edemediği şekerleri. Yaşayamadığı cümleler var, kitaplarda altını çizdiği. Ama önemli olan, bir tek şeyle cevaplayabileceğimiz herşeyi; ortalığı güzelce temizlemesi gereken o.
Fedakarlık yapması gereken.
Anne.
Aile kelimesinin kadın harfi.

Children Of Men

...

In 2027, The Great Britain is the only standing, orderly country left and its government acts as a strong control mechanism whose regulations are visible on all aspects of human life. Still, the city is depicted as a dangerous place with the acts of terrorism. And the biggest reason of fear are the immigrants. It is obvious that the future world of Children of Men is built on the dynamics of a conservative authority and again conservative ideology’s fears. It is important (and the main story that the movie evolves around is) that any change, even seen as a salvation do not find a place for itself in these dynamics.
Ironically, the salvation (or the possibility of it) in Children of Men, comes from what it is most afraid of, from an immigrant. However even that miracle is to disappear in the system of capitalism; As everybody, even the ones claim that they are against the system, wants it for themselves. If it is not wanted for a purpose, it is ignored because of not belonging the system. I believe that the scene where, after a few of minutes of shock of seeing Kee’s miracle, the soldiers go on with their battle is both important in this aspect and I believe, as being a parody of conservatism.
One of the main but not very obvious themes is about how Children of Men depicts religion, which can, again, obviously be taken as a criticism against conservatism. The religion do not take its part in the story; the only time we witness the characters embracing belief is not the belief of major religions but a more mystic belief. The religion is even mocked in some scenes like, Kee saying that it would be “funny” if she were a virgin and still had a baby. On the other hand, throughout the film, another theme as everything happens for a reason is depicted, not in a religious subtext but by putting emphasis on the willpower. It is important that Theo does not complete his mission because he is a part of a community or because he just believes in it, but he achieves it because he, himself believes that it is the right thing to do. Eventhough she is, most of the time, assumed as a miracle, Kee is rescued without the help of the religion, or the other communities that act solely according to their missions.
It is worth to mention that, although the film can be classified as a technological future film, it is again ironic that we do not witness many developments in tecnology. We obviously sense its presence and see as it is used but the story mostly takes place in where technology is not used. There are even scenes that little troubles causes delays in the general flow of the main quest. The presence of a simple watch before the arrest, absence of shoes or most obviously the breakdown of cars are very ironic in a world of major developments of technology. I believe this can be read, again as the importance of humanbeing’s willpower which was mentioned above, as opposed to religion; Here, as opposed to technological development. The absence of technological development in many scenes can also be read as the depiction of uneven development, a strong outcome of globalisation as well as capitalism. After we see the streets, its dirt, danger, and disorder; we witness a rich man’s house, Theo’s cousin, with classical music and masterpieces of art in the background. As a strong metaphor of bourgeois, he even answers Theo’s question, “What it is that keeps you going?” as “I just don’t think about it”.

...

*pols&cinema ödevi.