Ermeni asıllı Kanadalı yönetmen Arman Egoyan’ın birçok filminde beraber çalıştığı oyuncalara rol verdiği Exotica, cinselliğin görselliğini hüzün yaratmak için kullanan bir film. Özellikle striptiz kulubunun içindeyken, sanki zamandan bağımsız ilerliyormuş, bize sadece parçaları gösteriyormuş izlenimi veren filmin, olayları birbiri ardına değil de, kastederek veya sonradan kurduğu bağlantılarla anlatması da yarattığı atmosfere bir katkı ve izleyicinin karakterlere odaklanması için de bir yol. Hikayenin sonunda, kurduğumuz bağlantılar, aldığımız cevaplar ise, yeterli veya yetersiz değil, yapbozun bir parçası sadece...
Exotica’nın müziğinden ve egzotik bitkiler arasında dolaşan görüntülerin eşlik
ettiği açılışından sonra, duyduğunuz ilk cümle “Kendine sormalısın; bu insanı, bu noktaya ne getirdi?”. Bu cümle,
filmin seyircisine sunduğu ilk harita aynı zamanda. Uzun süre, hüznünün,
kıskançlığının ya da kızgınlığının nedenini tam olarak anlayamadığımız
insanların hikayesini sunuyor bize film. İzlediğimiz kişinin, neden burada
olduğunu ve neden böyle yaptığını sorgulatıyor bize. Ancak merak etsek de,
rahatsız olmuyoruz yavaş yavaş çözülen bu bilinmezlikten. Duyduğumuz ikinci
cümle (ya da soru) “Onu buraya getiren ne
var yüzünde, hareketlerinde?” Bu da Exotica’nın
uyandırdığı hissin bir özeti aslında. Nedenini bilmesek hatta bazı soruların
cevaplarını hiç öğrenemesek de, insana odaklanıyoruz, o andaki duygularına,
düşündüklerine; zaman zaman, o anın hatırlattığı, bizim de izlediğimiz anılara;
o anıların yarattığı duyguya. “Kendini,
bu insanın gizlediği ve senin de bulman gereken bir şey olduğuna inandırmalısın.”
Exotica’nın insanlarının hepsinin de sakladığı bir şey var gerçekten de, hepsi
bir şekilde yaralı. Hepsi bir şekilde, bir umut bir şeye sarılıyorlar; ve
hepsinin arkasında bir hikaye var. Bir taraftan hepsinin bir çıkış yolu araması
izlediğimiz; film boyunca süren, çalılıklar arasında yapılan bir arama.
Birbirleriyle bağları ortaya çıktıkça ise, kimisinin aradığı şey diğerinin
laneti, mücadelelerin çakışması oluyor. Ve çalılıklarda bulunan şey de, birisi için unutamadığı
başlangıçken, birisinin acı sonu.
Bir
striptiz kulubu olan ve filme de adını veren Exotica, karakterlerin cinsellikte
somutlaştırdıkları acı ve kızgınlıklarını yaşadıkları ortak buluşma
alanı. Aynı zamanda filmin unutulmaz sahnelerinden olan, Christina’nın (Mia
Kirshner) Leonard Cohen’in Everybody Knows’u eşliğinde dansı da bu mekanda vuku
bulmakta. Bir taraftan Exotica,
izlediğimiz karakterlerin egzotikliğini de anlatmakta. Hepsinin de ardında
deşebileceğimiz hikayeleri olan bu insanlar, karşımıza ya Exotica’da ya da yine
egzotik kuşların sergilendiği bir ‘petshopta’ çıkıyorlar. Arman Egoyan ise
bize, ne çok dışardan, adeta ‘değişik’ insanlar sergisi gibi izleyebileceğimiz
bir ortam ne de hikayelerin içine girip
karakterlere yakınlaşabileceğimiz bir kurgu sunmuyor. Yine de,
izlediklerimiz, hissedilenler ve duygular o kadar kuvvetli ki, merak
ettiklerimize rağmen rahatsız değiliz gördüklerimizden ve devam eden hikayeden.
Belki de sadece bize gösterilenler yeterli bu insanları ne buraya getirdi
sorusunu cevaplamamız için, boşluklar önemsiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder